Dit bericht gaat over de problemen die koolstof-14 dateringen opleveren voor de jonge-aarde tijdlijn van Answers in Genesis. Sinds plaatsing zijn er geen inhoudelijke reacties geweest van jonge aarde creationisten. Daarom laat ik dit stuk nog even bovenin staan!
Maandelijks archief: november 2014
Nog een keer koolstof-14 in steenkool: deel 1
Een hele tijd geleden heb ik op deze blog een artikel over koolstof-14 in steenkool geschreven. Voor wie nu niet direct op het puntje van z’n stoel zit: koolstof-14 (een radioactieve variant van gewoon koolstof) wordt opgenomen uit de atmosfeer door levende planten. Planteneters krijgen het via hun voedsel binnen. Alle levende organismen bevatten koolstof-14. Maar zodra ze dood gaan, komt er geen nieuw koolstof-14 bij, terwijl het aanwezige koolstof-14 langzaam verdwijnt doordat het vervalt.
Iedere 5730 jaar is de hoeveelheid koolstof-14 daardoor gehalveerd. Koolstof-14 wordt gebruikte voor het dateren van organische resten. Nu bestaat steenkool ook uit organische resten. Maar dat is volgens de reguliere wetenschap miljoenen jaren geleden ontstaan. Omdat de hoeveelheid koolstof-14 na ongeveer 20 halveringen (d.w.z. 114.600 jaar) praktisch gezien nul is, verwacht je geen koolstof-14 in steenkool. Maar een onderzoek van de RATE groep (bestaande uit jonge aarde creationisten) claimt nu dat er wel degelijk koolstof-14 in steenkool aanwezig is. In mijn eerdere stuk heb ik gemeld waarom die claim volgens mij (en volgens de belangrijkste expert op het gebied van koolstof-14 metingen in Nederland, Hans van der Plicht) niet klopt.
De rationaliteit van een creationist
Het was natuurlijk te verwachten. Ondanks het ABA beleid van het Reformatorisch Dagblad is er nog een weerwoord gekomen op mijn laatste brief, dit keer van Jan Rein de Wit, hoofdredacteur van WEET Magazine. Een ABAC’tje dus. Ik zal hier niet meer in het RD op reageren, omdat het zo langzamerhand een welles/nietes spelletje wordt. De Wit zegt echter in het korte stukje een aantal bijzondere dingen die ik toch even besproken wil hebben.
Hij probeert enigszins in te gaan op mijn uitdaging: als evolutie en Christendom niet samen kunnen gaan, hoe is het dan te verklaren dat heel veel Christenen wel degelijk evolutie accepteren als scheppingsmethode van God? De manier waarop De Wit dit aanpakt is om deze groep verdacht te maken. Het zijn geen echte Christenen en ze lezen / geloven / volgen de Bijbel niet.