Hier nog even het berichtje waar Gerdien onder het vorige stuk naar verwees, over de Buidelwolf/Tasmaanse tijger. Een buideldier dat de kop heeft van een wolf, maar ook deels op een kat-achtige lijkt. Typisch geval van convergente evolutie – en dan convergent naar twee verschillende soorten.
In de termen van Junker en Scherer (van het Evolutie-leerboek) is zoiets deels het gevolg van ‘gelijke functies vragen gelijke oplossingen van de ontwerper’ en deels ‘speels ontwerp’.
ND, 4 mei j.l.:
Uitgestorven buidelwolf had klauwen van een kat
PROVIDENCE – Het dier heeft twee namen die het dilemma samenvatten: de Buidelwolf heet ook wel Tasmaanse tijger.
Dit buideldier, met als officiële naam Thylacinus cynocephalus heerste ooit in Australië, maar verdween daar na de introductie van dingo’s, zo’n vierduizend jaar geleden. Alleen in Tasmanië, waar geen dingo’s waren, hield de soort stand, maar in 1936 stierf het laatste exemplaar in een dierentuin.
De Buidelwolf lijkt uiterlijk op een wolf. Bovendien is het dier door dingo’s (een hondachtige, dus verwant aan de wolf) weggeconcurreerd. Alle reden dus om aan te nemen dat het dier in gedrag ook leek op de wolf.
Maar nieuw onderzoek doet die voor de hand liggende conclusie wankelen. Amerikaanse onderzoekers vergeleken de botstructuur van de Buidelwolf met de botten van kat- en hondachtigen. En wat bleek? De schedel leek wel op die van een wolf, maar de onderarm van de Buidelwolf leek meer op die van een puma of andere katachtigen. Het dier kon de voorpoot zo draaien, dat de klauwen naar boven wezen, iets wat honden niet kunnen. Dit geeft katachtigen – en dus ook de Buidelwolf – de mogelijkheid een tegenspartelende prooi vast te houden en te doden. De botstructuur van de Buidelwolf suggereert dat het dier zijn prooi niet over grote afstanden achtervolgde, als een wolf, maar vanuit een hinderlaag besprong. Ook vossen (hondachtigen) doen dat. ‘Er bestaat tegenwoordig geen gelijke van de Buidelwolf’, zegt Christine Janis, een van de onderzoekers. ‘Het is een soort katachtige vos.’
Het onderzoek is op 4 mei gepubliceerd in het wetenschappelijke tijdschrift Biology Letters.
(NB: strikt genomen heeft de Buidelwolf niet de klauwen van een kat, maar de voorpoten van een kat. Vandaar dat mijn eigen kop luidde ‘Buidelwolf leek op kat’)
Laelaps:
http://www.wired.com/wiredscience/2011/05/not-a-wolf-but-a-tiger/#more-59169
heeft een video van de laatste Tasmaanse tijger. Hij loopt anders, en de kop heeft andere proporties – te groot. Er zijn ook uitgestorven placentale vleeseters (die niet onder de orde roofdieren vallen) die ook een naar ons idee grote kop hadden. In de comments op Laelaps staat een verwijzing naar een figuur met de schedel van wolf en Tasmaanse tijger.
Vleeseters hebben nogal wat convergentie: vlees is taai en botten moet je kraken. Zelfde selectie, andere groep beesten.
In de termen van Junker en Scherer (van het Evolutie-leerboek) is zoiets deels het gevolg van ‘gelijke functies vragen gelijke oplossingen van de ontwerper’ en deels ’speels ontwerp’
Gelijke niche van het beest vraagt gelijke oplossing, door selectie, ongeacht de groep.
“Alleen in Tasmanië, waar geen dingo’s waren, hield de soort stand, maar in 1936 stierf het laatste exemplaar in een dierentuin.”
Is de soort daar (in die dierentuin) uitgebreid beschreven? En is hun gedrag ook in het wild geobserveerd?
Het plaatje maakt de Tasmaanse tijger een beetje te groot; de video op Laelaps en de foto’s op Google afbeeldingen laten een wat kleiner beest zien.
@Jan
http://www.naturalworlds.org/thylacine/naturalhistory/behaviour_1.htm
Voor mensen die wel geinteresseerd zijn in biologie en ontwikkeling, en dus niet in Darwinisme en atheisme en hoe die twee elkaar nodig hebben, is er het evolutionary manifesto van John A Davison.
Real science, boordevol opzienbarend dingen waarvan u niet weet omdat de Darwinsten het niet onderwijzen, allemaal informatie die u wordt onthouden. En met zeer opzienbarende conclusies.
http://www.uvm.edu/~jdavison/davison-...
Elke (theistische) evoloog zou dit moeten lezen, ipv achter Darwin aan te hobbelen.
Dit was de state of the art biologie voordat de NeoDarwino’s de biologie kaapten en alle oppositie monddood maakten.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Toen ik nog in Australia woonde, en o.a. Tasmania bezocht, sprak ik veel met rangers.
De thalacine staat te boek als uitgestorven. Net als de oer-Tasmaniers werden ze gejaagd door de Engelse kolonisten. Je kreeg voor beide soorten “dieren” vijf pond per “kop”. Binnen 50 jaar waren beide “soorten” uitgestorven. Weggeconcurreerd? Nee gewoon koelbloedig vermoord.
Maar zoals ik zei, ik sprak veel met een ranger uit SA, en ze vertelden me dat er eind 19e eeuw Tasmaanse Tasmaanse tijgers zijn verscheept naar het vaste land. Ze worden heel soms nog gespot in SA.
Lees ook de link van Davison. Hij behandelt ook dit onderwerp.
http://www.uvm.edu/~jdavison/davison-...
Elke (theistische) evoloog zou dit moeten lezen, ipv achter Darwin aan te hobbelen.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~
De buidelwolf blijkt dus een mozaik van katachtige en hondachtige kenmerken. Davison behandelt dit uit voerig:
http://www.uvm.edu/~jdavison/davison-manifesto.html
~~~~~~~~~~~~~~~~~~