Omdat het zo mooi is… Linksboven vallen vier sterrenstelsels richting het cluster Abel 2142, bestaande uit honderden sterrenstelsels. Rechts een uitvergroting van de vallende sterrenstelsels. Lees verder Vallende sterrenstelsels
Tag archieven: astronomie
Het Grote Ontwerp
Hier de recensie die ik schreef over ‘Het Grote Ontwerp’ van Stephen Hawking en Leonard Mlodinov voor het Nederlands Dagblad. Ik heb mij er enigszins over verbaasd. Waar God in ‘Een korte geschiedenis van de tijd’ alleen terloops ter sprake kwam – op de manier waarop natuurkundigen dat vaker doen, zoals Einsteins beroemde dobbelaar – is dit boek doortrokken van de vraag naar een schepper. Vandaar dat het idee van het gevecht met de engel zich opdrong.
Wanneer het gaat om natuurkunde is Hawking briljant. Maar als het gaat om filosofie of theologie toont hij helaas aan dat hij niet álles kan.
Licht geven en letterlijkheid
Nog een tussendoortje. Ik kwam net twee berichten tegen die allebei gaan over het ‘letterlijk’ lezen van de Bijbel. Bij Answers in Genesis staat een kort stukje over Genesis 1:15, onde de kop: ‘Does the Moon Really Give Light?’. De auteur neemt de hele Bijbel letterlijk, maar weet ook dat de maan geen licht geeft. Dus wat zegt hij? De maan geeft wel degelijk licht aan de aarde (vs 1:15), want de maan reflecteert zonlicht. De methode van licht geven is niet belangrijk, het gaat om het eindresultaat.
Dat is een prachtig stukje exegetische hersengymnastiek, maar het levert ook een probleem op. Want als je doorleest naar vers 16, dan staat daar dat God twee ‘lampen’ (lights) maakte, het grote en het kleine licht. Er staat niet twee ‘lichtgevers voor de aarde’, nee, twee lampen. En als er staat lamp/licht, dan verwacht je ook een lamp/licht, dus iets dat licht geeft en niet een spiegel. Voor ‘spiegel’ kent de Bijbel prima woorden.
Galileo had gelijk, maar toch niet
Er is op deze site nogal wat afgediscussieerd over de neutraliteit van wetenschap. Een bericht dat ik net tegenkwam op de website van Nature voegt daar een grappige anekdote aan toe. Volgens natuurkundige Christopher Graney had Galileo op basis van zijn waarnemingen moeten concluderen dat de aarde niet bewoog.
Volgens Graney volgde uit de waarnemingen van Galileo dat de sterren relatief dichtbij de aarde stonden. Dat paste niet in het Copernicaanse model, maar eerder in het model van Tycho Brahe, die stelde dat alle objecten aan de hemel rond aarde en zon bewogen. De telescoop van Galileo zou sterren afbeelden als schijfjes door diffractie, een fenomeen dat in de tijd van Galileo onbekend was.
Lees verder Galileo had gelijk, maar toch niet
Tegenstrijdige resultaten
Het is apart: twee publicaties die zo’n beetje het tegenovergestelde beweren, in hetzelfde tijdschrift. Nature heeft deze week zo’n merkwaardige combinatie in de kolommen. Het gaat om de vraag, of de Saturnus-maan Enceladus een ondergrondse oceaan heeft. Bij veel astronomen is vloeibaar water ongeveer hetzelfde als ‘mogelijk leven’, dus het gaat om meer dan alleen H2O.
Enceladus spuwt een pluim waterdamp en stof uit vanaf de zuidpool. De eerste groep heeft die pluim geanalyseed met instrumenten van de Cassini-ruimtesonde. De tweede groep deed hetzelfde met telescopen vanaf aarde. De eerste groep meet zout in het water, en aangezien alle modellen voorspellen dat een ondergrondse oceaan zout moet zijn (het zout komt uit het omringende gesteente) is dit bewijs voor zo’n oceaan. Lees verder Tegenstrijdige resultaten