In de discussie over de vorige post ging het hier en daar over de onfeilbaarheid van de Bijbel. Hoe lezen we dit boek (liever: deze verzameling boeken), welke historische en/of menselijke invloeden vind je hier in terug? Dat zijn grote vragen, belangrijke vragen ook.
Ik ga daar niet zelf op in, er zijn anderen die daar beter en met meer gezag over kunnen schrijven. Een korte anekdote: onlangs interviewde ik de directeur van het Groningse Qumran Instituut, dat zich bezighoudt met de Dode Zee rollen. Een van de dingen die hij zei, was dat er ten tijde van Jezus geen ‘canon’ van wat wij nu het Oude Testament noemen was. Dat blijkt uit het feit dat van sommige boeken verschillende versies zijn gevonden, maar ook omdat in die tijd geschriften op boekrollen stonden. En een enkele boekrol kan nooit het hele OT bevatten. Dat maakt het ook lastig om te denken in het concept van een afgesloten canon, zoals we dat nu wel doen (met een Bijbel tussen twee harde kaften).
Met al die Sinterklaasgedichten en -surprises en meer van dat soort dingen kwam het er even niet van een nieuwe post te schrijven. Daarom even een kijktip. Op de website van BioLogos staat een mooie serie van oudtestamenticus John Walton (Wheaton College). Daarin gaat hij in op de manier waarop we Genesis moeten lezen.
Ik zou dit samen kunnen vatten in een blog, maar dat doet denk ik geen recht aan de uitleg van Walton. En het mooie artwork van z’n zoon!
Ik ken Walton overigens niet, geen idee wat zijn reputatie is. Maar hij zegt een boel dingen die ik herken. Een quote: ‘Genesis is written for us, not to us’. En een boel dingen die ik nog niet wist. Juist door het wereldbeeld van de (menselijke) auteur van Genesis erbij te betrekken wordt de tekst duidelijker.
Het is een wat lange zit, maar in vier goed verteerbare delen. Kijken dus!
De American Scientific Affiliation (ASA), een organisatie van christen-wetenschappers, heeft een serie artikelen online gezet die het thema schepping/evolutie behandelen. Het gaat zowel om natuurwetenschappelijke als theologische bijdragen.
Ik kwam hier terecht via berichten over een van de stukken, door John Schneider van Calvin College. Hij onderzoekt hoe een Oosterse visie (als in: Oosters orthodox christendom) wellicht een brug kan vormen tussen evolutie en Genesis. Lees verder Adam, evolutie en de Oosters orthodoxe visie→
In discussies over schepping en evolutie gaat het meestal niet alleen over de eerste hoofdstukken van Genesis. Bijna altijd is er wel iemand in de zaal die vraagt, hoe een christen die evolutie accepteert aankijkt tegen de uitspraken van Paulus over Jezus als ‘laatste Adam’.
Dit punt is belangrijk, want het is Paulus die een direct verband legt tussen Jezus en Adam. En je kunt Genesis misschien wegwuiven als niet centraal in de boodschap van het evangelie, maar Jezus is dat natuurlijk wel. Dit hete hangijzer is op de BioLogos website aangepakt door Pete Enns, stafmedewerker van BioLogos.
Afgelopen donderdag promoveerde Koert van Bekkum, adjunct-hoofdredacteur van het Nederlands Dagblad, aan de TU Kampen. Onderwerp van zijn proefschrift, dat hem het predicaat ‘cum laude’ opleverde, was het bijbelboek Jozua.
Vandaag heeft het ND op de voorpagina een hoofdredactioneel commentaar, mede naar aanleiding van een interview met Van Bekkum dat afgelopen maandag werd gepubliceerd. Van Bekkum plaatst kanttekeningen bij bepaalde teksten uit Jozua. Hoewel hij het boek historisch ziet, zitten er elementen in die duidelijk niet historisch zijn.
In discussies over schepping en evolutie gaat het meestal niet alleen over de eerste hoofdstukken van Genesis. Bijna altijd is er wel iemand in de zaal die vraagt, hoe een christen die evolutie accepteert aankijkt tegen de uitspraken van Paulus over Jezus als ‘laatste Adam’.