Nee, mensen stammen niet af van chimpansees, we delen een gemeenschappelijke voorouder met deze apen. Dat zinnetje heb ik al heel vaak getikt. Maar hoe zag die voorouder eruit? Dat is grotendeels onbekend. Over de menselijke afstamming is onlangs een overzichtsartikel verschenen in Science, waarin de auteurs onder meer stellen dat onderzoekers er onterecht vanuit gaan dat die voorouder sterk leek op een chimpansee. Hun kernboodschap: we moeten de apen uit het Mioceen niet negeren bij onderzoek naar de evolutie van mensachtigen.
Op deze site ging het al vaker over pseudogenen, en wat die zeggen over evolutie. Ik kwam onlangs een filmpje tegen waarin heel netjes wordt uitgelegd welke conclusies we kunnen trekken uit een aantal van die ‘dode genen’ in ons DNA. Het begint met de klassieker, het GULO (vitamine C) gen, maar daarna volgen een paar minder bekende voorbeelden.
Onlangs is het boek Licht in de duisternis van Heino Falcke verschenen. Falcke is als sterrenkundige verbonden aan de Radboud Universiteit Nijmegen en was een van de drijvende krachten achter de eerste foto van een zwart gat. Hij presenteerde op 10 april 2019 de opname in het gebouw van de Europese Commissie in Brussel. En op 25 oktober was er een online presentatie van zijn boek ‘Licht im Dunkeln’, dat ook in het Nederlands is verschenen.
Deze bijdrage is geschreven door Leon van den Berg, op deze site welbekend vanwege zijn geologische kennis.
Stef Heerema is een jonge aarde creationist die veel schrijft en spreekt over de vorming van zout in de ondergrond. In tegenstelling tot zo ongeveer alle wetenschappers claimt hij dat zout van vulkanische oorsprong is. Welnu, ik wil in dit artikel laten zien dat vrijwel alles wat hij zegt totale onzin is en grenst aan bedrog. Ik heb één van zijn laatste lezingen (HIER) geanalyseerd waarbij ik mij beperk tot wat hij vertelt over de vorming van zout. Oordeelt u zelf. N.b. steeds als ik “hier” met hoofdletters schrijf bevat het een link.
Begin augustus is Glenn Morton overleden. Hij was tot in de jaren 1980 actief in het jonge aarde creationisme, maar kon de geologische gegevens die hij in dienst van een oliemaatschappij onder ogen kreeg niet in overeenstemming brengen met de creationistische zondvloedmodellen.
Glenn Morton, 1950-2020
Uiteindelijk liet hij in 1994 het jonge aarde creationisme (maar niet zijn geloof) definitief los. Hij is mede bekend geworden door de introductie van ‘Morton’s Demon‘, naar analogie van ‘Maxwell’s Demon’. Hij verwijst hiermee naar de ‘confirmation bias’ die hij in het jonge aarde creationisme aantrof.
