Bij discussies over evolutie komen bijna altijd ’tussenvormen’ aan bod, fossielen die transities van de ene naar de andere site moeten aangeven. Nu beschrijft de evolutionaire literatuur nogal wat tussenvormen, zoals diverse stappen in de transitie van vis naar vierpotig landdier, of van landzoogdier naar zeezoogdier. Daar staat tegenover dat binnen het jonge aarde creationisten juist wordt gezegd dat er geen tussenvormen zijn.
Nu gaan de discussies vaak over specifieke fossielen – kan Tiktaalik een tussenvorm zijn als er (mogelijk) oudere pootafdrukken zijn gevonden? En binnen de menselijke evolutie wordt bijvoorbeeld ‘Lucy’ (Australopithecus) door sommigen ‘gewoon een aap’ genoemd, en andere mensachtigen ‘gewoon een mens’. Lees verder Een vraag voor creationisten→
Dit filmpje kwam ik vandaag tegen. Het behandelt de vraag waarom zo weinig wetenschappers een vorm van creationisme aanhangen die de wetenschappelijke consensus over evolutie of ouderdom van de aarde verwerpt. Ik vond het wel een goede samenvatting. Ik vond het via een link van een mede-christen, die erbij zei dat maker (een atheïst) ook filmpjes heeft gemaakt waar hij het minder mee eens was. Maar zo gaat dat wel eens.
Tijdens mijn bezoek aan de conferentie De waarde van de schepping voor wetenschapsbeoefening en ethiek kreeg ik een tasje met daarin onder mee het augustusnummer van WEET, het creationistische antwoord op de KIJK. Het verschil tussen kijken en weten is overigens interessant, maar daar ga ik nu maar niet op in.
Wel wil ik – kort- de inhoud van deze WEET eens beschrijven. Bij eerdere nummers viel mij al op dat het tijdschrift ‘gewone’ stukken over ‘gewone’ wetenschap combineert met creationistische bijdragen. Je weet dus niet precies wat je leest: iets dat bij de regulieren wetenschap hoort, of het standpunt van creationisten. Vanuit communicatie-perspectief een goede zet, overigens; de geloofwaardigheid van het blad verhoog je met ‘gewone’ wetenschap, zodat de creationistische verhalen overtuigender lijken.
Lezen wat er niet staat is lastig. Maar soms is dat best belangrijk. Bijvoorbeeld als het gaat over moderne veren in een 99 miljoen jaar oud fossiel.
Deze aflevering was niet gepland, maar gisteren keek ik even op Logos.nl en zag daar het artikel ‘Vreemde vogels in barnsteen’, met als onderkop ‘Hypothetische gemeenschappelijke voorouder moet steeds verder terug in de tijd geplaatst worden.’ Het stuk is overgenomen uit Weet, dat het weer van een andere site heeft. De oorspronkelijke bron is een (Open Access) publicatie in Nature Communications.
Het artikel beschrijft de vondst van twee kleine vleugels in barnsteen, de vondst is 99 miljoen jaar oud. Omdat het artikel zo kort is, kopieer ik de tekst hier maar even in z’n geheel:
Bij discussies over evolutie komen bijna altijd ’tussenvormen’ aan bod, fossielen die transities van de ene naar de andere site moeten aangeven. Nu beschrijft de evolutionaire literatuur nogal wat tussenvormen, zoals diverse stappen in de transitie van vis naar vierpotig landdier, of van landzoogdier naar zeezoogdier. Daar staat tegenover dat binnen het jonge aarde creationisten juist wordt gezegd dat er geen tussenvormen zijn.
